On the Count of Three ในการนับสาม

“On the Count of Three” เปิดในดวงตาที่หดหู่ของเควิน (คริสโตเฟอร์ แอบบอตต์) บุคคลอายุ 30 ปีที่กำลังเล็งปืนไปที่วาล (เจอร็อด คาร์ไมเคิล) เพื่อนสนิทของเขา ซึ่งหันหลังให้อาวุธร้ายแรงกลับมาที่เขาด้วย แม้ว่าภาพยนตร์เรื่องนี้จะควบคุมไม่ได้มากขึ้น ภาพแรกจากการจ้องมองอย่างสิ้นหวังของเควิน เป็นการแสดงความอ่อนล้าทางอารมณ์โดยไม่ใช้เสียง ซึ่งยังคงเป็นสิ่งสำคัญที่สุด

อารัมภบทที่ตึงเครียดนี้ไม่ใช่จุดสำคัญของการเผชิญหน้าระหว่างชายสองคน พวกเขาตกลงที่จะยิงกันที่ศีรษะ ฆ่าตัวตายพร้อม ๆ กัน ละทิ้งโลกนี้ไปในทันที การเปลี่ยนแปลงของหัวใจในวินาทีสุดท้ายทำให้แผนทันควันของวาลในเช้าตรู่นอกคลับเปลื้องผ้า ความลังเลใจที่จะยิงของเควิน

การกระทำของความรักที่ไม่เห็นแก่ตัวซึ่งเขาสามารถทำได้แม้ว่าจะติดอยู่ในการทำลายตนเองของเขาเอง อาจทำให้พี่ชายของเขาสิ้นหวังอีกครั้ง วาลตกลงที่จะ “สนุก” อีกหนึ่งวันก่อนที่จะยุติชีวิต

เชื่อว่าเวลาเหล่านี้เป็นชั่วโมงสุดท้ายของพวกเขาเหนือพื้นดิน ทั้งสองเริ่มต้นการเดินทางบนถนนที่มุ่งไปสู่จุดสิ้นสุด บทสรุปที่ดูเหมือนความตั้งใจของพวกเขาเอง แต่มาจากความบอบช้ำที่ตามหลอกหลอน ด้วยการหยุดโดยธรรมชาติหลายครั้งเพื่อรับการแก้แค้นจากผู้ที่พวกเขาเห็นว่าต้องรับผิดชอบต่อความเจ็บปวดของพวกเขา

ภาพยนตร์เรื่องนี้เต็มไปด้วยความจริงที่วุ่นวายเกี่ยวกับเงาที่เยือกเย็นที่สุดของสภาพมนุษย์ ภาพยนตร์เรื่องนี้พบความตลกขบขันที่มืดมิดในการตระหนักที่ไร้สาระที่พวกเขามีหลังจากทำข้อตกลงนี้ คาร์ไมเคิลกำกับการแสดงครั้งแรกในการแสดงสองหน้าที่ขยายการรับรู้ของเราเกี่ยวกับพรสวรรค์ของเขา

มีความยินดีอย่างยิ่งต่อมุมมองของเควินในช่วงต้นของการทดสอบ ท่าทางของเขาสะท้อนให้เห็นถึงความรู้สึกเป็นอิสระที่ได้รับจากการเชื่อว่าความทุกข์ทรมานของเขาใกล้จะจบลงแล้ว เขาจะไม่ต้องกลับไปที่สถาบันจิตที่พวกเขาไม่สามารถช่วยเขาได้อยู่ดี อารี คัทเชอร์และไรอัน เวลช์ นักเขียนรางวัลซันแดนซ์และไรอัน เวลช์ เสนอให้เควินเป็นคนที่ถูกทรมานทางจิตใจมานานหลายทศวรรษ

ซึ่งทำให้ความทุกข์ของวาล ความสัมพันธ์ที่โรแมนติกและงานที่เขาเกลียดชัง อยู่ในมุมมอง และถึงแม้เราจะเข้าใจดีว่าเหตุผลที่พวกเขาต้องการตายนั้นเทียบกันไม่ได้ แต่ความสิ้นหวังของพวกเขาก็เหมือนกัน และทั้งคู่ต่างก็มุ่งไปที่ “วิธีแก้ปัญหา” ที่รุนแรง การแสดงภาพรายละเอียดปลีกย่อยเหล่านี้เป็นหัวใจสำคัญของการที่ “On the Count of Three” กล่าวถึงสุขภาพจิตของผู้ชายในลักษณะที่ให้ความรู้สึกมั่งคั่งและเป็นจริง

ตัวอย่างเช่น ผมสีสว่างสดใสของเควินและเสื้อผ้าที่ไม่เป็นระเบียบสีสันสดใสทำให้เขาเป็นคนที่ยึดมั่นในวัยรุ่นที่ดื้อรั้นของเขา การที่เขาดึง iPod Nano ออกมาโดยไม่ได้ตั้งใจ ซึ่งเป็นสิ่งประดิษฐ์ที่ออกเดทกับเขาในทันที

พูดถึงวุฒิภาวะที่ถูกจับ ยิ่งไปกว่านั้น เขาเลือกเล่นเพลง “Last Resort” ของ Papa Roach เป็นเพลงประจำตำแหน่งที่เข้ากับสภาพจิตใจของเขา เควินเป็นภาพของความวิตกกังวลของคนผิวขาวในยุคมิลเลนเนียมที่ติดอยู่ในช่วงต้นทศวรรษ 2000 แต่ยังเป็นพวกเสรีนิยมที่มีความรู้สึกผิดด้วยว่าการกระทำของเขาหรือสิ่งที่เขาพูดสามารถตีความได้อย่างไรโดยอิงจากสิทธิพิเศษของเขา

องค์ประกอบทั้งหมดเหล่านี้มีชีวิตชีวาขึ้นในการตีความที่อวดดีของแอ๊บบอตเกี่ยวกับบุคคลที่ขัดแย้งกัน บุคคลที่มีจิตใจพร้อมรบกับชิปที่ชอบธรรมบนไหล่ของเขาเนื่องจากความไม่ยุติธรรมในวัยเด็กของเขา แต่เป็นคนที่ไม่เห็นอกเห็นใจผู้คนรอบข้างเลย ควบคู่ไปกับบทบาทนำใน “James White”

ซึ่งเป็นภาพยนตร์อิสระอีกเรื่องหนึ่งที่ชายหนุ่มต้องต่อสู้กับความปั่นป่วนภายในของประเภทอื่น นี่ถือเป็นการแสดงที่โดดเด่นที่สุดชิ้นหนึ่งของแอ๊บบอต ซึ่งไม่สามารถลบล้างได้ด้วยความโกลาหลที่เอาแน่เอานอนไม่ได้และระเบิดออกมาด้วยความเอาใจใส่อย่างจริงจังเพราะมันเล่น ตรงข้ามกับการไขข้อข้องใจของคาร์ไมเคิล

“มันเหมือนกับว่าดวงตาที่ดูเศร้าของคุณมีจุดมุ่งหมายในทันที” วาลบอกกับเควินขณะอยู่บนลิฟต์ที่กำลังขึ้นไปยังสิ่งที่คนหลังหวังว่าจะเป็นชะตากรรมของตัวร้ายจากอดีตของเขา ต่อมา วาลได้พบกับบุคคลที่ชอบทะเลาะวิวาทกัน นั่นคือ แฟนสาวและแนท แม่ในอนาคตของลูกของเขา

ตลอดการผจญภัยอันน่าสยดสยองนี้ Katcher และ Welch ใช้เวลาในการทุ่นระเบิด

จากความตระหนักในตนเองที่น่าขันของ Kevin เกี่ยวกับจุดยืนที่หน้าซื่อใจคดของเขาในการควบคุมปืนในขณะที่เขาถือปืนด้วยความตั้งใจที่จะนำไปใช้ ความมุ่งมั่นไม่เพียงพอที่จะพูดคุยเกี่ยวกับการแข่งขันกับ Val และอีกหลายๆ คน กรณีที่วาลต้องควบคุม “ความสุข” ไปสู่นรก แม้ว่าน้ำเสียงจะแปลกประหลาดพอๆ กับที่ลงกระดาษ แต่ “On the Count of Three” นำเสนอเนื้อหาที่น่าหัวเราะซ้ำๆ

ผสมผสานกับการล้อเล่นที่หยาบคายซึ่งเน้นที่ความรำคาญของ Val กับพฤติกรรมของ Kevin ซึ่งอาจทำให้เราคิดว่าความสัมพันธ์ของพวกเขายังคงอยู่บนพื้นผิว มีการแลกเปลี่ยนที่สัมผัสได้ลึกซึ้งซึ่งแสดงให้เห็นเป็นอย่างอื่น

ตัวอย่างเช่น ในช่วงครึ่งทางของการหลบหนีที่อันตรายของพวกเขา Kevin ขอบคุณ Val ที่พยายามยกระดับเขาอยู่เสมอ คู่หูของเขาตอบโต้ด้วยข้อเสนอแนะว่าพวกเขาพบว่าตัวเองอยู่ที่ไหนหมายความว่าความพยายามของเขาไร้ประโยชน์ หยาดน้ำตาแห่งความโศกเศร้าเหล่านั้นช่วยให้ภาพยนตร์เรื่องนี้ก้าวข้ามขอบเขตของการยั่วยุเพียงอย่างเดียว

เมื่อถ่ายด้วยเซลลูลอยด์ เฉดสีบนหน้าจอก็ดูมีชีวิตชีวา ไม่ว่าส่วนหน้าของสถานบันเทิงยามค่ำคืนสีชมพูที่ทั้งคู่เกือบตายจะจับคู่กับจานสีธรรมชาติที่จืดชืดของฤดูหนาวในนิวเจอร์ซีย์หรือตัดกันระหว่างรูปลักษณ์ภายนอกของผู้นำร่วม อาจกล่าวได้ว่ามาร์แชล อดัมส์

ผู้กำกับภาพซึ่งมีอาชีพทางโทรทัศน์เป็นส่วนใหญ่ ใช้ประโยชน์จากโอกาสในการถ่ายทำโปรเจ็กต์ที่มีแรงจลน์มหาศาลในขนาด 35 มม. การไล่ล่าในยามค่ำคืนที่มีคะแนนชวนให้นึกถึงเป็นเครื่องยืนยันถึงความสามารถของคาร์ไมเคิลในการเปิดตัวการกำกับที่สดใสและน่าจดจำ

ในท้ายที่สุด ภาพยนตร์ใดๆ ที่เกี่ยวกับการฆ่าตัวตายดำเนินไปในภูมิประเทศที่ทรยศโดยเนื้อแท้ และความซาบซึ้งสำหรับ “On the Count of Three” จะขึ้นอยู่กับเขตสบายของผู้ชมหรือตัวกระตุ้นส่วนตัวให้มีส่วนร่วมกับการผลิตที่แม้จะไม่ได้ดูหมิ่นหรือดูหมิ่นเรื่องปัญหาสุขภาพจิตก็ตาม ใช้วิธีเอกพจน์ที่บางคนอาจมองว่าไม่มีความรู้สึก ทว่าตรงกันข้ามกับสิ่งที่บางคนสามารถอนุมานได้จากผลของการเล่าเรื่องนี้

ฉันไม่เชื่อว่าทีมผู้สร้างภาพยนตร์ยกย่องจินตนาการการแก้แค้นของทั้งคู่ และพวกเขาไม่ได้ใช้ข้อเท็จจริงที่ว่าวาลกำลังจะเป็นพ่อเป็นลูกกระสุนวิเศษเพื่อไขความว่างเปล่า ที่ก่อกวนเขา ไม่มีคำสัญญาใดๆ เกี่ยวกับเรื่องนี้ แต่เป็นความรู้ที่ตอนนี้เขาต้องพิจารณาว่าเขาต้องการเป็นแผลเป็นถาวรบนสิ่งมีชีวิตอื่นหรือไม่

บางครั้งความสิ้นหวังหลอกล่อเราให้เชื่อว่าการหยุดดำรงอยู่จะทำให้เกิดความสงบในทันทีจากความวุ่นวายในจิตใจ ยอมรับว่ามีความเป็นไปได้ที่จะไม่ตื่นขึ้นมาอีกเพราะความเศร้าโศกอย่างต่อเนื่องยังคงเป็นเรื่องต้องห้าม บางคืนรู้สึกเหมือนเป็นคืนสุดท้าย และบางคืนเหมือนการปลงอาบัติก็ต้องอดทนต่อไป ไม่ต้องสงสัยเลยว่าความรู้สึกที่ร้ายแรงเหล่านี้

ผลิตภัณฑ์ที่เกิดจากความไม่สมดุลของสารเคมี หรือเหตุผลมากมายขึ้นอยู่กับสิ่งที่เราเผชิญบนเส้นทางของเรา เป็นสิ่งที่ท้าทายที่จะแบ่งปันกับผู้อื่น แม้แต่การพูดความรู้สึกเหล่านี้ออกมาดังๆ ก็น่ากลัว On the Count of Three ละเว้นจากการตัดสินทางศีลธรรมหรือคำตอบที่เด็ดขาด และแทนที่จะต่อสู้ในลักษณะที่วุ่นวายกับความเลวร้ายของประสบการณ์เหล่านี้ซึ่งไม่ใช่ทุกคนที่รอดชีวิต

บางทีถ้าเรายอมรับว่าความโน้มเอียงที่เลวร้ายที่สุดไม่ได้กำหนดเราหรือแสดงให้เห็นสิ่งที่เราเป็น เราอาจเห็นอกเห็นใจต่อสิ่งที่ส่งผลกระทบต่อผู้อื่น บางทีเราอาจจะมีความชัดเจนในการก้าวไปข้างหน้า เพื่อค้นหาหนทางแห่งสันติภาพอื่นๆ ภาพยนตร์ของคาร์ไมเคิลเข้าใจสิ่งนี้

“On the Count of Three” เป็นโศกนาฏกรรมที่เร่าร้อนที่ข้ามเส้นแบ่งระหว่างอารมณ์ขันตะแลงแกงที่ปรับเทียบอย่างไม่น่าเชื่อกับวาทกรรมทำลายล้างเกี่ยวกับภาระของการดำรงอยู่ ตลอดการเดินทาง ฉันถูกดึงกลับไปสู่การจ้องอ้อนวอนของเควินเสมอ ไม่ใช่รู้สึกสงสาร แต่ด้วยความเห็นอกเห็นใจแบบที่ใครๆ ก็ทำได้จริงๆ เฉพาะคนที่ทำให้คุณนึกถึงตัวเองเท่านั้น

อ่านบทความข่าวสารอื่น ๆ เพิ่มเติมได้ที่ casablancayogareiki.com อัพเดตทุกสัปดาห์